Zespół post-polio
Część I. „Dziedzictwo” zapomnianej choroby, wyzwanie dla lekarzy i pacjentów
Ewa Matyja
prof. dr hab. Ewa Matyja – Zakład Neuropatologii, Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego Polskiej Akademii Nauk,
ul. Pawińskiego 5, 02-106 Warszawa
ematyja@imdik.pan.pl
Neurologia i Neurochirurgia Polska 2012; 46, 4: 357-371
Artykuł zamieszczony w porozumieniu z Autorką, za zgodą Redakcji Czasopisma Neurologia i Neurochirurgia Polska oraz Wydawnictwa Termedia.
Wprowadzenie
Przez długi czas porażenne poliomyelitis uważane było za chorobę trójfazową, z początkową fazą ostrego zakażenia, okresem częściowego powrotu funkcji porażonych mięśni oraz końcową fazą stabilizacji neurologicznej, charakteryzującą się trwałymi objawami ubytkowymi, szczególnie w zakresie dolnego neuronu ruchowego. Pierwsze doniesienia o nasileniu osłabienia mięśni u pacjentów po porażennym polio pojawiły się w 2. połowie XIX w., jednak dopiero w latach 80. zaczęły się ukazywać liczne publikacje opisujące nowe dolegliwości w populacji osób po polio, dla których wprowadzono termin „zespół post-polio” (post-polio syndrome – PPS) [1-4]. Wkrótce PPS został uznany za jednostkę chorobową o określonych kryteriach diagnostycznych [5]. Mimo to nawet obecnie pacjenci z późnymi objawami polio mają trudności z uzyskaniem prawidłowego rozpoznania i leczenia. Wynika to zarówno z heterogenności demonstrowanych objawów klinicznych, nie do końca wyjaśnionej etiopatogenezy, braku specyficznych testów diagnostycznych, jak i braku zrozumienia istoty zespołu post-polio w środowisku medycznym [6,7]. Problem jest o tyle istotny, że nadal żyją miliony osób po polio, u których po 20–40 latach od momentu zachorowania wzrasta ryzyko rozwoju następstw tej nieco zapomnianej choroby. Szacuje się, że obecnie liczba pacjentów z objawami PPS może być większa niż chorych na stwardnienie rozsiane lub stwardnienie zanikowe boczne.
W polskiej literaturze istnieje tylko jeden opis kliniczny przypadku PPS [8]. Lekarze, zarówno pierwszego kontaktu, jak i specjaliści, często nie mają dostatecznej wiedzy na temat tego schorzenia i jego leczenia.
– pobierz cały artykuł „Zespół post-polio. Część I” w formacie PDF