źródło: http://www.newmobility.com/articleView.cfm?id=11267&srch=brain%20brownout

 PPS a zmęczenie psychiczne (znużenie)

autor: Richard Louis Bruno

październik 2008

Znużenie i "przyćmienie umysłu" – trudności ze skupieniem uwagi i znalezieniem słów, związane ze znużeniem – to najczęściej zgłaszane, najbardziej powodujące niepełnosprawność i – niestety – najmniej wiarygodne ze wszystkich następstw polio. Największym problemem jest brak testów medycznych sprawdzających, że jesteś znużony. Badania nad mózgiem osób po polio, które rozpoczęliśmy w 1993 roku, udokumentowały uszkodzenia dokonane w trakcie pierwotnej infekcji wirusem polio, które uniemożliwiają pacjentom pełne aktywowanie mózgu, powodując przez to znużenie i przyćmienie umysłu. Trzy doniesienia naukowe potwierdziły ostatnio to odkrycie.

Podsumowanie pierwszego artykułu zaczyna się od zdania, które ogrzewa moje serce: "Jakkolwiek osoby z zespołem post-polio nie mają osłabionych funkcji umysłowych gdy są dobrze wypoczęte, to ich umysłowe funkcjonowanie pogarsza się w znaczący sposób nawet przy umiarkowanym znużeniu". Badacze z amerykańskiego Uniwersytetu Nauk Zdrowotnych Służb Mundurowych poprosili 65-letnie osoby, które przebyły polio, o wypełnienie komputerowych neuropsychologicznych testów uwagi, myślenia i pamięci – raz, a potem ponownie po godzinie. Tak zwany "efekt praktyki" z reguły powoduje poprawienie wyniku, gdy ktoś wykonuje testy neuropsychologiczne po raz drugi. Jednakże ponad 40% osób po polio miało spadek wydajności przy drugim wykonaniu siedmiu na osiem testów komputerowych, a 50% wykonało gorzej co najmniej trzy testy. Badani nie zrobili za drugim razem większej ilości błędów; oni byli po prostu o wiele wolniejsi w wykonywaniu testów na skutek wyczerpania wykonaniem pierwszej serii. Wolniejsze wykonywanie testów neuropsychologicznych pokrywa się dokładnie z wynikami naszych badań. Osoby, które przebyły polio zgłaszające znaczne codzienne znużenie potrzebowały od 23 do 67 procent więcej czasu na wypełnienie zadań wymagających uwagi, niż osoby po polio z żadnym lub łagodnym znużeniem.

Dlaczego nasze badania neuropsychologiczne i te nowe doniesienia uważają "przyćmienie umysłu" za powiązane ze znużeniem u osób, które przebyły polio? W naszych badaniach używaliśmy obrazowania metodą rezonansu magnetycznego, aby zajrzeć do mózgu osób po polio. Znaleźliśmy małe, pojedyncze lub mnogie, "białe plamki" (technicznie zwane hiperintensywnym sygnałem) w układzie aktywującym mózg u 55% osób po polio zgłaszających codzienne umiarkowane lub znaczne znużenie, a brak plamek u osób z łagodnym lub żadnym znużeniem. Im więcej było białych plamek, tym poważniejsze było znużenie badanych osób po polio, problemy z pamięcią, jasnym myśleniem, czuwaniem, błądzeniem myślami, uwagą i koncentracją.

Ostatnio badacze z Duke University opublikowali wyniki oparte zarówno na zwykłym obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego (MRI) jak i na nowej, bardziej czułej technice obrazowania zwanej DTI, użytych w celu przyjrzenia się białym plamkom w mózgach osób 60-letnich i starszych, bez polio ani z żadną chorobą neurologiczną. Badania wykazały, że białe plamki widoczne na obrazie MRI mogą być wierzchołkiem góry lodowej, gdyż badanie DTI odkryło, że zniszczenia w mózgu pod białymi plamkami były większe niż same plamki. Co więcej, badacze stwierdzają, że osoby z białymi plamkami w jednej części mózgu, mogą mieć niewidoczne uszkodzenia w obszarach mózgu, gdzie jeszcze plamki nie stały się widoczne na zwykłym obrazie MRI oraz, że te uszkodzenia mogą uniemożliwiać wzajemną komunikację mózgowych neuronów. To mogłoby tłumaczyć, dlaczego 45% osób, które przebyły polio, ze znacznym znużeniem, nie ma plamek widocznych na obrazie zwykłego rezonansu magnetycznego. Gdy dochodzi do zobrazowania metodą rezonansu magnetycznego zniszczeń w układzie aktywacyjnym mózgu osób, które przebyły polio,  pozornie małe plamki wiele znaczą.

A więc, jest to właściwie fizyczny dowód na to, że uszkodzenia poczynione przez wirusa polio mają związek z zaciemnieniem mózgu u znużonych osób, które przebyły tę chorobę. Ale posłuchajcie tego: badacze z Kliniki Mayo pracowali nad wirusem z tej samej rodziny co wirus polio – wirusem powodującym zwykłe przeziębienie. Niektóre myszy zainfekowali tym wirusem, a inne nie. U obu grup testowano pamięć w labiryncie. Myszy zainfekowane wirusem robiły więcej błędów i nie mogły dojść do tego, którędy się poruszać. Brzmi znajomo? Myszy, które robiły więcej błędów miały większe uszkodzenie mózgu. Z badań wywnioskowano, że nawet wirus przeziębienia może spowodować "jakiegoś stopnia neurologiczny deficyt" u ludzi.

Jeśli przeziębienie może spowodować uszkodzenie mózgu, to dlaczego tak wielu lekarzy ciągle twierdzi, że wirus polio  – znany zabójca mózgowych neuronów – nie mógłby w żadnym razie powodować u osób po polio przyćmienia umysłu i znużenia? Już czas, aby lekarze zaczęli czytać czasopisma medyczne i zaczęli dostrzegać plamki. 

Dr Richard Bruno jest przewodniczącym International Post-Polio Task Force oraz dyrektorem Instytutu Post-Polio i Międzynarodowego Centrum Edukacji o Post-Polio w  Englewood Hospital and Medical Center, New Jersey, USA; e-mail postpolioinfo@aol.com.