Zjazd EUROPEJSKIEGO ZWIĄZKU POLIO
W dniach 9-11 czerwca 2022, po dwóch latach przerwy spowodowanej epidemią Covid-19, odbyło się w Pradze spotkanie Europejskiego Związku Polio (European Polio Union – EPU ).
W roku 2020 spotkanie EPU w Vittorii (Hiszpania, kraj Basków) miało być połączone z dużą konferencją nt. zespołu post-polio, ale z powodu pandemii zostało odwołane, zaś w roku 2021 doroczne spotkanie odbyło się online. W Pradze Polskie Stowarzyszenie POLIO+, które jest członkiem EPU od 2019 roku, reprezentowała Teresa Mąka, Członkini naszego Zarządu (na zdjęciu w białym żakiecie).
Oto relacja Teresy:
Europejski Związek Polio powstał w 2008 roku i zrzesza organizacje zajmujące się polio, a teraz głównie syndromem post-polio (PPS) z 19 krajów, przy czym w niektórych krajach Europejskich istnieje po kilka różnych organizacji zrzeszających ludzi po polio (Anglia, Niemcy, Włochy, Hiszpania, Francja) i dlatego EPU zrzesza 27 różnych Stowarzyszeń.
Obecnie Prezesem EPU jest David Mitchell (British Polio Association), który wraz gospodarzem prof. Michalem Haindlem (Czech Polio Association) prowadził to spotkanie przy współudziale Stefana Grajcara (Slovak Polio Association), sekretarza i wydawcy Biuletynu EPU.
W spotkaniu uczestniczyło 27 osób z 16 krajów europejskich.
Oprócz spraw formalnych (jak np. przyjęcie sprawozdania finansowego, czy wybór nowych członków Zarządu EPU) ważnym punktem programu były prezentacje reprezentantów z różnych krajów i działających tam Stowarzyszeń Polio oraz krótkie informacje o historii polio w ich krajach i liczbie osób żyjących po przebytym polio. Praktycznie wszyscy reprezentanci podkreślali, że – mimo pewnych ograniczeń – ta choroba i walka z ograniczeniami dała im siłę i pewnie bez tego nie osiągnęliby tak wiele w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym.
Niezwykle miłym momentem było wręczenie Certyfikatów Honorowych Członków EPU, które otrzymali Daniel Peltzer (Belgia), Margret Embry (Francja), Erika Gehrig (Szwajcaria ) i John McFarlane (UK), który właściwie stworzył EPU.
Jednym z najciekawszych punktów programu była prezentacja gościa honorowego, profesora Fransa Nolleta z wydziału wydziału Rehabilitacji Medycznej Uniwersytetu w Amsterdamie i szefa Centrum Post-Polio.
Ta prelekcja, to po prostu praktyczne wskazówki jak zapewnić POPRAWĘ JAKOŚCI ŻYCIA OSÓB PO POLIO.
Najważniejsze problemy:
1. Wpływ starzenia się na mięśnie
– utrata tkanki mięśniowej;
– zmniejszona aktywność, częstsze upadki;
– niedożywienie (białko, witaminy);
– zmiany endokrynologiczne (mniejsza zawartość testosteronu, estrogenu i większa insulinooporność)
2. Starzenie się i stawy
– choroba zwyrodnieniowa;
– endoprotezy kolana i biodra, niesymetryczne obciążenia
(ważny interdycyplinarny program rehabilitacji i świadomość, że te problemy to niekoniecznie wpływ PPS, ale też starzenia się)
3. Starzenie się i kości
– większe ryzyko złamań;
– osteoporoza (zazwyczaj przy PPS);
– konieczne częste badanie gęstości kości;
– terapia prewencyjna (witamina D, wapń);
– ćwiczenia, rehabilitacja;
– nie palić, alkohol umiarkowanie.
Co robić by się nie dać zwyciężyć starości i PPS?
– wykonywać ćwiczenia na układ sercowo-oddechowy;
– wykonywać ćwiczenia wzmacniające, aby zachować siłę mięśni;
– wykonywać ćwiczenia z obciążeniem aby zapobiec lub złagodzić objawy osteoporozy;
– unikać przyrostu masy ciała, jak i osteoporozy;
– spożywać odpowiednie ilości białka, witaminy D i wapnia;
– ćwiczyć regularnie z rehabilitantem i spotykać się w razie konieczności z zespołem lekarskim ds. rehabilitacji.
Centrum Profesora F. Nolleta współpracuje ze specjalistami z różnych dyscyplin, także psychologami, bo ludzie po polio to zazwyczaj osoby starsze i często samotne, co powoduje, że dopada je depresja. I tu pomoc psychologa okazuje się niezbędna.
Następne spotkanie EPU, zapowiedziane przez przyszłego organizatora Roberta Cordier, planowane jest w maju następnego roku w Nancy (Francja), jeśli nowa fala Covidu temu nie przeszkodzi.