Kilka błędnych opinii, przedstawianych wielokrotnie jako fakty, uniemożliwiających w codziennej praktyce prawidłową diagnozę zespołu post-polio.
Kilka błędnych opinii, przedstawianych wielokrotnie jako fakty, uniemożliwiających w codziennej praktyce prawidłową diagnozę zespołu post-polio.
– jeszcze jeden tekst dr. Richarda L. Bruno o właściwym odżywianiu w PPS, fałszywych tropach i niskim poziomie cukru we krwi.
– dr Richard L. Bruno o podstawowych lękach, dotyczących niepełnosprawności oraz o sposobach, w jakie można je pokonać.
Zespół post-polio nie jest schorzeniem, które wymaga ściśle określonych metod rehabilitacji ruchowej. Zespół ten cechuje szeroka gama objawów, do których dołączają się kolejne dolegliwości (…). Dlatego rehabilitacja musi być dobrana w sposób indywidualny, dostosowany do rozległości i ciężkości niedowładów/porażeń, aktualnych deficytów siły mięśniowej oraz schorzeń towarzyszących.
Osoby ze schorzeniami nerwowo-mięśniowymi, takimi jak post-polio, często wymagają wspomagania przy oddychaniu i to nie dlatego, że coś jest nie tak z płucami, ale ponieważ mięśnie oddechowe mogą być osłabione lub porażone, a ściany klatki piersiowej są sztywne i mało elastyczne.